GROSZKI W WAZONIE, po 1918

Po studiach u L. Wyczółkowskiego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, u A. Ažbégo w Monachium i u K. Pochwalskiego w Wiedniu, podróżował do Włoch, Paryża, Londynu. Związany stale z Krakowem, należał do Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka", uczestniczył w wielu wystawach. Na bogatą spuściznę twórczą artysty składają się malowane we wcześniejszym okresie sceny rodzajowe, pejzaże i portrety, a także martwe natury z kwiatami, które z czasem stały się głównym tematem jego obrazów o przytłumionej gamie barwnej i rozproszonym świetle. Podczas wojny został zmobilizowany do armii austriackiej i ranny pod Kraśnikiem. W 1922 wyjechał na dodatkowe studia do Paryża do Academie Colarassi. W 1926 był we Włoszech. Na stałe zamieszkał w Krakowie. Z pierwszego okresu twórczości (do 1914) znane są kompozycje symboliczne (Prometeusz) i sceny z życia paryskiej i krakowskiej cyganerii. Najważniejsze są jednak secesyjne portrety o dekoracyjnie traktowanej plamie barwnej, wyrazistym konturze, przytłumionym kolorycie, gładkiej fakturze, przedstawiające postaci aktorek i modelek o ostrych, niekiedy "demonicznych" rysach. Po I wojnie światowej malował salonowe portrety i kompozycje kwiatowe, rzadziej pejzaże, co pozwala sytuować prezentowany obraz w późniejszym okresie jego twórczości.
Na stole nakrytym niebieską serwetą ustawiona została kompozycja składająca się z filiżanki na spodeczku po lewej i szerokiego niskiego wazonu po prawej z groszkami w kolorze różowym. Dla dopełnienia kompozycji nad filiżanką na ścianie zawieszony został medalion z wizerunkiem postaci. Obraz malowany jest gładko, lekkimi pociągnięciami pędzla. Utrzymany został w pastelowej kolorystyce.