CYNIE

Alfons Karpiński w latach 1891-1901 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. W roku 1903 zapisał się na kurs do pracowni A. Ažbégo w Monachium. Naukę kontynuował w latach 1904-07 w Meisterschule u K. Pochwalskiego w Wiedniu. Wiosną 1907 r. wyjechał do Paryża, gdzie dokształcał się w Académie de la Grande-Chaumiére. Po powrocie do Krakowa prezentował swoje prace na wystawach, otrzymując dobre opinie krytyki oraz powodzenie publiczności. W 1922 r., już jako ceniony artysta, uczestniczył w zajęciach w Académie Colarossi w Paryżu. W latach 20-tych wraz ze wzrostem popytu na malarstwo dekoracyjne, wyspecjalizował się w eleganckich kadrach mieszczańskich salonów. W kompozycjach tych różnicował pole kadru. Najczęściej skupiał się na pojedynczym motywie w postaci ulubionego bukietu kwiatów. Wieloletnie studia nad naturą kwiatów pozwoliły artyście osiągnąć w tej dziedzinie niewątpliwe mistrzostwo techniczne. Najczęściej sięgał do róż - ulubionych żółtych. Ten sam bukiet malował wielokrotnie, najpierw kwiaty w pąkach, potem w rozkwicie, na końcu, gdy kwiaty więdną, pochylają się i tracą płatki. Najciekawsze są wersje wieloelementowe, które pozwalają wykazać niezwykłą wprawę artysty w ukazaniu odmienności faktury poszczególnych przedmiotów oraz wysmakowaną kolorystykę (błyszczące powierzchnie meblowych blatów, połysk porcelany, harmonię drewnianych ram). Te z pozoru drobiazgi wzmacniają elegancję i walory dekoracyjne płócien. Najmocniejszą stroną warstwy stylistycznej obrazów jest kolorystyka. Malarz lubuje się w stonowanych tonacjach, zestawieniach pasteli, z których czasem jedna barwa wybija się silniejszym walorem i dominuje w obrazie.