Starzec, 1961

Malarz, grafik, przed II. wojną związany z warszawskim środowiskiem artystycznym, po wojnie osiadł na Śląsku. Naukę malarstwa rozpoczął w 1917 w warszawskiej Szkole Rysunkowej, od 1919 studia kontynuował w Szkole Sztuk Pięknych u M. Kotarbińskiego, T. Pruszkowskiego, K. Tichego i Wł. Skoczylasa, dyplom w 1928. Był wykładowcą w Szkole Sztuk Zdobniczych Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej (1932-1935), od 1936 uczył rysunku w warszawskiej ASP. Poza malarstwem uprawiał grafikę użytkową, projektował witraże. Jeszcze przed wojną brał udział w licznych wystawach krajowych i zagranicznych. Od 1945 mieszkał w Gliwicach. Był współorganizatorem i nauczycielem Państwowej Szkoły Sztuk Plastycznych, od 1947 kierownikiem katowickiego Oddziału Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. W latach 1947-1969 kierował Pracownią Grafiki Artystycznej, w 1956 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Był członkiem stowarzyszeń "Szkoła Warszawska" i "Ład" oraz Bloku Zawodowego Artystów Grafików. Z technik graficznych uprawiał akwafortę, akwatintę, miękki werniks, suchą igłę, drzeworyt i linoryt.