NA PUSTYNI, 1928 r.

Aleksander Laszenko – malarz orientalista i podróżnik.. Po ukończeniu korpusu kadetów w Połtawie (1900) został studentem Konstantynowskiej Szkoły Oficerów Artylerii w Petersburgu, którą ukończył w 1904 r. Równocześnie uczył się malarstwa w petersburskiej Akademii pod kierunkiem J. Wołkowa, N. Dubowskoja, W. Makowskiego i I. Riepina. Po studiach służył w wojsku w jednostkach artylerii Leib-Gwardii i w roku 1916 został awansowany na pułkownika. W 1918 przyjechał do Polski i poświęcił się całkowicie malarstwu. Początkowo zamieszkał w majątku Wola Sosnowska na Kujawach a od 1932 osiadł we Włocławku. Odbywał niezliczoną ilość podróży. W 1903-04 przez Indie, Australię, Nową Zelandię, Wyspy Fidżi, Samoa, Tahiti, Zanzibar, Mombassę i Wyspy Kanaryjskie objechał świat. Niemal każdego roku wyjeżdżał do Egiptu. Zwiedził Bliski Wschód, Tunezję i Maroko, a także wyprawił się Nilem w głąb Afryki docierając w 1906 do ówczesnego Konga Belgijskiego, a w 1909 do Erytrei i granic ówczesnej Abisynii. Wyprawiał się też do Azji, objechał Europę, a także wojażował po Polsce. W czasie pobytu w roku 1922 w Egipcie zawarł znajomość z Howardem Carterem, odkrywcą grobowca Tutonchamona i dzięki tej znajomości wykonał wiele szkiców i notatek w miejscu prowadzonych badań. Te liczne podróże znalazły odzwierciedlenie w tematyce jego prac. Malował pustynie, oazy, wielbłądy, osiołki, karawany, widoki wiosek i miast (szczególnie Jerozolimy i Kairu), piramidy, egipskie świątynie zabytkowe budowle oraz portrety tubylców i sceny z ich życia – targi, bazary, pracę na roli, modlitwę, ich święta. Znane są także, zdecydowanie mniej liczne, pejzaże rodzime: widoki morskie, górskie i leśne. Portretował też swoich przyjaciół i bliskich w strojach wschodnich. Uprawiał ponadto drzeworyt barwny i litografię.