Bielenie płótna, 1935 r.

Był malarzem i scenografem. W latach 1923 - 29 studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Był jednym z członków ugrupowania artystycznego - Bractwo św. Łukasza. Jako uczeń Tadeusza Pruszkowskiego uczestniczył w plenerach w Kazimierzu Dolnym. Dużo podróżował: poznał Włochy, Francję, Grecję, Turcję, północną Afrykę. Po powrocie do kraju zamieszkał w Kucku. Po wojnie osiadł we Wrocławiu, gdzie poświęcił się przede wszystkim scenografii - współpracował z wrocławskim Teatrem Polskim oraz wieloma scenami w kraju, między innymi Teatrem Wielkim w Łodzi. Zajmował się także pracą pedagogiczną - był profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Malował z rozmachem, dynamicznie, z dużą wrażliwości kolorystyczną. W jego twórczości dominują pejzaże o cechach malarstwa plenerowego, malowane szybko, szerokimi pociągnięciami pędzla, często z okolic Kazimierza.