Peonie, 1924

Aleksander Augustynowicz studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, między innymi u Matejki, a następnie w Monachium. W 1890 osiadł we Lwowie, następnie przeniósł się do Zakopanego, a od 1921 roku zamieszkał w Poznaniu. Był członkiem warszawskiego Klubu Akwarelistów Polskich, a także członkiem rzeczywistym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. W 1925 uzyskał najwyższe honorowe odznaczenie na wystawie Portret polski. Augustynowicz malował głównie akwarelą sceny rodzajowe, pejzaże, kwiaty. Jego obrazy znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie i w Krakowie, w Muzeum im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, w Muzeum Teatralnym w Warszawie, w Muzeum w Łańcucie oraz w muzeach Opola, Rzeszowa i Gorlic.