CHAŁUPA W ŚNIEGU, przed 1914

Aleksander Augustynowicz - studiował w latach 1883-86 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki. Naukę kontynuował od roku 1888 w Monachium, w szkole S. Hollósy`ego. Podróżował do Włoch i na Węgry. Do kraju powrócił w 1890 roku i zamieszkał na stałe we Lwowie. Pracował tam m.in. nad malarską dekoracją foyer Teatru Miejskiego. Po wybuchu I wojny światowej przeprowadził się do Zakopanego, a od roku 1921 zamieszkał w Poznaniu. Swoje prace wystawiał bardzo często, zwłaszcza w krakowskim i lwowskim TPSP, a także w warszawskiej Zachęcie. Na międzynarodowej wystawie w Berlinie (1896), został nagrodzony złotym medalem za Autoportret. Malował przede wszystkim portrety, sceny rodzajowe, kwiaty oraz pejzaże z Tatr. Chętnie posługiwał się techniką akwarelową, którą opanował do perfekcji.