ELŻBIETA I

Francuski rze¼biarz i projektant. Jeden z najbardziej płodnych i wszechstronnych rze¼biarzy XIX w. i wybitnych przedstawicieli sztuki francuskiej II Cesarstwa. Rze¼bił popiersia portretowe, pomniki, dekoracyjną rze¼bę małoformatową oraz inne rze¼biarskie obiekty dekoracyjne. Do około roku 1868 sygnował swoje dzieła: A. Carrier. Początkowo uczył się w warsztacie złotniczym. W roku 1840, dzięki pomocy finansowej Davida d`Angers, rozpoczął studia w paryskiej Ecole des Beaux-Arts, jednak kłopoty finansowe zmusiły go do przeniesienia się do Petite Ecole i studiowania sztuk dekoracyjnych. Tworzył wtedy nieduże modele dla producentów porcelany i brązu. W latach 50-tych XIX wieku pracował w Anglii jako projektant w manufakturze ceramiki w Minton (powodem jego emigracji mogły być wydarzenia Wiosny Ludów) oraz dla innych wytwórni ceramiki i odlewni, m.in. Wedgwooda. Po powrocie do Francji w 1855 roku nadal współpracował w firmami angielskimi. Od roku 1857 wystawiał swoje rze¼by na Salonie. Pierwszy sukces odniósł w roku 1863, kiedy jedną z jego rze¼b zakupił Napoleon III. Poza rze¼bami o tematyce mitologicznej czy personifikacjami, zwykle utrzymanymi w stylistyce neobarokowej, tworzył także kompozycje religijne. Spośród jego pomników najsłynniejsze to: gen. Masseny i Aleksandra Dumasa ojca. Sporo jego pomników było importowanych za granicę, w tym także do Argentyny, w której dzieła rze¼biarzy francuskich cieszyły się ogromną popularnością. Wśród dekoracji architektonicznej jego autorstwa należy wymienić: Giełdę w Brukseli, a w Paryżu współpracę przy dekoracji Nowego Luwru, Opery (w tym elektryczną lampę-torcher na głównej klatce schodowe inspirowaną manierystyczną rze¼bą francuską), Banku Francuskiego, czy m.in. kominek w willi słynnej paryskiej kurtyzany Paivy na Polach Elizejskich. Sprzedał prawo do reprodukcji swoich prac wielu przedsiębiorcom, który produkowali jego dzieła m.in. w terakocie, metalu, ceramice i marmurze, jednak w większości ich wyrobom brakowało starannego wykończenia i dopracowania detali. Z równym zaangażowaniem i starannością projektował zarówno wyroby luksusowe, jaki i te przeznaczone do produkcji masowej z tańszych materiałów. W jego pracowni pracowali m.in. Auguste Rodin i Jules Dalou - słynni rze¼biarze kolejnego pokolenia. W roku 1876 mianowano go dyrektorem artystycznym manufaktury porcelany w Sevres, dla której stworzył nowe modele.