Zdzisław Horodecki syn zesłańców syberyjskich urodził się 1 maja 1948 roku w koszarach w Olsztynie. Mieszka i tworzy w Warszawie. Studiował malarstwo, grafikę, scenografię i architekturę wnętrz wraz ze studiami muzykologicznymi; ze specjalizacją - teoria muzyki (doktorat w zakresie: historia opery). Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS w sekcji plastycznej, literackiej i publicystycznej. Debiutował indywidualną wystawą malarstwa w roku 1969, następnie brał udział w wielu wystawach indywidualnych w latach 1969, 1970, 1972 oraz wystawach zbiorowych - m.in. w Warszawie, Radomiu, Rzeszowie, Szczecinie, Hamburgu, Paryżu, Berlinie, Madrycie, Londynie.
Obrazy artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych i fundacjach o zasięgu międzynarodowym m.in. w Niemczech, Francji, Hiszpanii, Anglii, we Włoszech, Szwecji, Danii, Japonii, Portugalii, Australii, USA i Rosji. Zajmuje się scenografią, jest projektantem plakatów społeczno-politycznych, znaków graficznych, znaczków filatelistycznych. Pod koniec lat 70. XX w. rozpoczął współpracę z Filmem Polskim jako autor plakatów i generalny projektant ekspozycji polskich na Międzynarodowych Festiwalach Filmowych. Za swoją działalność publicystyczną otrzymał nagrodę Polskiego Radia. Jest krytykiem i recenzentem muzycznym w wyspecjalizowanych periodykach. Na początku lat 90. XX w. przystąpił do analiz teoretycznych muzyki w powiązaniu z literaturą i malarstwem. Stworzył teorię plansjonizmu aleatorystycznego, kierunku, który obejmuje malarstwo, literaturę i muzykę oraz środki przekazu, twierdząc że alogiczność pozorna i alogiczność czysta są kreatywnymi geniuszami, propaguje powrót do tonów prostych, barw prostych, fraz prostych.
Całą teorię nowej estetyki i kierunku w sztukach przedstawił w swej pracy Manifest aleatoryzmu (teoria neoaleatoryzmu).