Studiowała w latach 1919-1923 na wydziale rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w pracowni Konstantego Laszczki. Debiutowała w 1920 roku wystawą w krakowskim Pałacu Sztuki. W kolejnych latach wystawiała regularnie w TPSP w Krakowie i w warszawskiej „Zachęcie". W 1922 roku pokazała na wystawie w Krakowie rzeźbę „Japończyk". Po ukończeniu studiów artystka przeniosła się do Warszawy, gdzie miała swoją pracownię. Rozgłos przyniosły jej rzeźba Marszałka Józefa Piłsudskiego (1926). W latach 1926-1928 artystka wyjechała do Paryża, gdzie kontynuowała naukę u Emile'a A. Bourdelle'a. Obok rzeźby portretowej, Niewską inspirowała tematyka sportowa (tworzyła statuetki, puchary jako nagrody w zawodach sportowych) oraz animalistyczna (złoty medal za rzeźbę „Pelikan" na wystawie w Paryżu w 1937 roku).