Obrazy z kosmosu

Od środy (do 26 września) Galeria Lufcik (Dom Artysty Plastyka, Mazowiecka 11A) zaprasza na niezwykły pokaz świecących obrazów Krzysztofa Pająka. Każda z 20 przedstawionych prac ma różne wcielenia. Jedne objawiają się w świetle dziennym, inne – przy ultrafioletowym. W każdej wersji prezentują się atrakcyjnie i intrygująco. Pokazywane w zaciemnionym wnętrzu galerii, sprawiają wrażenie dzieł należących do innej pozaziemskiej cywilizacji. Gęsto pokryte malunkami płótna z daleka wyglądają jak misterne, mieniące się tysiącami odcieni mozaiki. Przy pobieżnym kontakcie wydają się dekoracyjnymi abstrakcjami. Oglądane uważniej, odsłaniają skomplikowane treści. Na tle „kosmicznych” pejzaży pojawiają się kształty piramid i innych pradawnych budowli; widać tańczące postaci ludzi i plączace się między nimi zwierzęta. Artysta sięga po różne inspiracje, od sztuki Australii i Oceanii przez starożytne kultury, po tematykę biblijną. I tworzy z tego własny, fascynujący melanż.

Monika Małkowska
Rzeczpospolita 209 (6892)
6 września 2004r
__________________________________


Pozostałości i esencje

Tym, co wydaje się charakteryzować artystyczną pracę Krzysztofa Pająka na obecnym etapie jest scalanie, łączenie, drobiazgowe dopasowywanie rozproszonych elementów, ech stylów, reliktów form, kulturowych śladów i kodów. W procesie tej integracji, to co mogłoby być „odpadkiem”, niechcianą pozostałością, dostaje drugie życie, dostaje życie …artystyczne. W ten sposób dokonuje się cud ponownego włączenia rzeczy w kulturowy obieg.

Jest w praktyce artystycznej Krzysztofa Pająka jeszcze drugi proces, przebiegający równolegle do pierwszego, będący jego wynikiem. Paradoksalnie bowiem analiza procesu entropii pozwala uchwycić podstawowe jakości malarskie, jest drogą wiodącą do malarskiego sedna. To pieczołowita analiza, niemal badawczy rozkład na składniki pierwsze, fundamentalne esencje. To studia malarskich skryptów, prezentacja różnorodności i bujności form i barw. Prawdopodobnie z tego względu najnowsze obrazy artysty charakteryzuje pozornie warsztatowy charakter. Tak jest w przypadku malarskich „paletek”, z których Krzysztof Pająk buduje nowe całości. Postępując zgodnie z zasadami ekologii, tych malarskich „pomocników” artysta nie wyrzuca, przeciwnie - ujawnia, wydobywa je zza kulis malarskiego warsztatu i nobilituje: ponownie wykorzystując już jako formy artystyczne. Składa jak barwne tessera, dopasowuje niczym malarskie puzzle. W ten sposób powstają bogate „Rafy koralowe”, niektóre znacznych rozmiarów, połączone w dyptyki, tryptyki. Skojarzenie z cudownością morskich głębin jest celne oraz wskazuje na różne sploty i asocjacje. Pierwsze skojarzenie jest bezpośrednie, czysto wizualne, dotykające wspólnictwa w bogactwie i barwności. Drugie – jest bardziej morfologiczne, „wgłębne” i „archeologiczne”, kieruje bowiem ku podobnemu sposobowi powstawania i wspólnej etyce. Rafę koralową tworzą szczątki korali, dające fundament, życiodajną podstawę dla zasiedlenia przez nowe organizmy. „Paletkowe” obrazy Krzysztofa Pająka to też scalone malarskie „pozostałości”, na których rodzą się nowe malarskie życia. Malarski recykling, malarska ekologia – tak można by powiedzieć o tej postawie artystycznej. Nieco inaczej jest w przypadku serii „Konstelacji”, specyficznych „malarskich próbników”, karteczek” z zapisami czystych odcieni i nasyceń barw, metodycznie uporządkowanych na płótnie niczym w naukowym wykazie. Lecz pozorna „suchość” malarskiego wywodu emanuje nieskrępowaną radością odkrywania i zapisywania nieskończonego bogactwa. Powstałe kompozycje to barwne konstelacje i zbiory, próby prawdziwej malarskiej systematyki, rejestry kolorystycznych harmonii i drażniących napięć. To już jakby nie-obrazy, to malarskie skrypty, kolorystyczne notatki, barwne kody. Studium odcieni świata w jego niepojętej obfitości i różnorodności. Dodajmy, że bogactwo barw jest dla nas nieuchwytne i niepojęte z fizjologicznego punktu widzenia. Percypujemy przecież zaledwie nikły ułamek możliwej barwnej gamy ograniczonej do tej, jakiej odczuwanie daje nam światło białe. To zapewne dlatego Krzysztof Pająk często używa ultrafioletu, by poszerzyć dostępną kolorystyczną przestrzeń.

Wystawa Krzysztofa Pająka ma formę instalacji i roboczy, eksperymentalny charakter, nie jest „malarska” (artysta jest przede wszystkim malarzem), choć malarstwu i jego domenie, barwie, poświęcona. Taki zabieg ekspozycyjny pozwala przyjrzeć się jego twórczości jako procesowi, jako drodze poszukiwań artystycznych rozwiązań. Poza refleksją dotyczącą malarstwa, wystawa prezentuje także obiekty. To jednak już nie znane z wcześniejszego okresu „totemiczne” monolity. To specyficzne rzeźbiarskie akumulacje, już nie warsztatowych „pomocników”, jak jest to w przypadku malarstwa, lecz układy scalone zbudowane ze zużytych, codziennych przedmiotów: opakowań, elektronicznych szczątków, niechcianych odpadków. Tym razem Krzysztof Pająk ujawnia kolejne oblicze, nową twórczą fascynację. Ukazuje się nam jako spadkobierca tradycji europejskiego dadaizmu i francuskich Nowych Realistów (tak, ich wyraźniej niż amerykańskiej pop-artowskiej formacji), prowadzić dialog z Kurtem Schwittersem, Césarem i Armanem. Jego rzeźby-obiekty ujawniają asocjacje ideą Merzbau czy „Akumulacjami”. Aczkolwiek tło kulturowe i historyczne jest odmienne niż w okresie awangardy i jej następczyni, trop dadaistyczny i noworealistyczny składnia, by ponownie podjąć wątek pozostałości, odpadków. Żyjemy przecież w kulturze przez nie dominowanej, są one smutną konstatacją, źródłem naszych trosk i zabiegów. Odpadki są drugą twarzą kultury nadmiaru, nie ma od nich odwrotu. Jeszcze niedawno były możliwością (także w sztuce), teraz ich istnienia nie można pominąć. W tej sytuacji recykling staje się chlebem powszednim. Sortujemy, przetwarzamy, odwiedzamy second handy, lubimy vintage. Okazuje się także, że recykling staje się ideą i celem twórczym, podobnie jak kiedyś było nią dążenie do nowości lub, jeszcze nie tak dawno, cytowanie. Teraz nie ma już miejsca na nowość, coraz trudniej jest nam stworzyć i przyswoić sobie nowe formy. Co więcej, po sztuce, po artystycznym działaniu także pozostają odpadki, zarówno te materialne, jak i te związane z ideami. Co z nimi robić? Jak je usunąć? Gdzie je umieścić?... Ta etyczna, ekologiczna refleksja wydaje się zajmować ważne miejsce w obecnej artystycznej pracy Krzysztofa Pająka, budować nową przestrzeń i perspektywę jej ujmowania.

Tym, co fascynuje i zastanawia mnie w twórczym działaniu Krzysztofa Pająka jest pewien element szaleństwa. To szaleństwo pracy, które wyraża się w bogactwie podejmowanych tematów i stosowanych form, technik i źródeł inspiracji, w sięganiu po odległe historycznie i kulturowo wzory, jak i po zwykłą codzienność. Obok egzotycznego prymitywu jest dzika ekspresja, tajemnicze idole i totemy sąsiadują z technologicznymi układami scalonymi, malarskie „rafy” z barwnymi konstelacjami pozostałości, monolity z akumulacjami „odpadków”… Artysta pracuje w szaleńczym napięciu, jakby próbował na powrót złożyć rozbite boskie lustro, owo niedosięgłe, cudowne odbicie świata, nie ustaje w poszukiwaniu jego idealnego obrazu, pokawałkowanego i rozproszonego po świecie. To zadanie już u swego początku jest niemożliwym, przerastającym ludzkie, malarskie możliwości i dla wielu wydawać się bezcelowe. Ja jednak widzę w tym szaleństwie, w tym konsekwentnym i podążającym wieloma szlakami dążeniu do nieosiągalnego celu, radość i spełnienie. Bowiem wynikiem tej „niemożliwej” pracy jest zbliżanie się do bogactwa i różnorodności, dotykanie esencji, jest nim też, lub może –przede wszystkim – pochwała malarskiego dobrostanu.

Lena Wicherkiewicz
Historyk Sztuki,kurator, publikuje teksty poświęcone sztuce współczesnej
tekst do wystawy Krzysztofa Pająka w Galerii Krytyków Pokaz, wrzesień 2012r
__________________________________


Naskórek
O fotografiach Krzysztofa Pająka

Światło, chociaż niedotykalne, jest tutaj środowiskiem cielesnym, naskórkiem (…). Roland Barthes

Krzysztof Pająk fotografuje miasto. Ale tak naprawdę, tylko pretekst, naskórek zaledwie, by powrócić do źródeł fotografii – do światła. Bo to ono jest rzeczywistym bohaterem zdjęć.

Krzysztof Pająk rejestruje widoki (jest już ich dość spory zbiór, pierwsze zdjęcia pochodzą z 2001 roku, a proces trwa do dziś), które odchodzą: bramy starej Pragi, mokotowskie podwórka, fragmenty schodów, bruk na Placu Zamkowym.  Łuszczącą się farbę starych murów, malowniczo kładące się cienie, detale architektoniczne.

Niekiedy sposób rejestracji powoduje, że zdjęcia zbliżają się do abstrakcji, stając się czystym studium materii. Zatrzymaniem, namysłem i rozkoszowaniem się zarówno teksturą fotografowanych powierzchni, jak i walorami obrazu w aspekcie czysto technologicznym: ziarnem, intensywnością tonów, nasyceniem barw. Powstaje specyficzna „fotografia materii”, skupiona na „samej sobie”, na swojej materialności. Wydobywająca szeroką gamę skalę wyczuwalnych doznań: chropowatości, łuszczenia, spękania, odpadania.  Ale przede wszystkim - wrażenia świetlistości i ciemności.

Jest to też w pewnym sensie fotografia nostalgiczna. Nostalgia dotyczy zarówno walorów techniki, która choć jak najbardziej współczesna, zupełnie jawnie odwołuje się do swoich korzeni, jak i tematu – prób zapisania tego, co niknie z chwilą naciśnięcia spustu migawki. Dotyczy to przede wszystkim chwilowości zjawiska świetlnego, ale także obiektów i miejsc, które dziś po prostu nie istnieją…
Większość fotografii charakteryzuje niemal piktorialna nastrojowość, dążenie do wydobycia malowniczości rejestrowanych motywów. Tu i tam pobrzmiewa Bułhakowskie Wilno. Także dbałość o estetyczny wyraz zdjęcia i podkreślenie jego unikalności poprzez niewielką edycję, mimo zastosowanej zupełnie nietradycyjnej techniki, zdają się nawiązywać do tego nurtu w fotografii. Choć jest w nich także widoczna lekcja Bauhausowskiego konstruktywizmu.

Fotografie Krzysztofa Pająka to przeciwieństwo spojrzenia „całościowego”, perspektywicznego, ukazującego miasto w obszernej panoramie.  Tutaj mamy, bowiem jego fragmenty, wydobywające detale, skupiające uwagę na wycinkach. Bo właśnie „fragmentaryzowanie”, rozbijanie na części, odkrywanie całości w jej ułamkach, wydaje się być ważnym rysem twórczości Krzysztofa Pająka. Ujawnia się ono, może nawet wyraźniej i dobitniej, w malarstwie. Można by sięgnąć głębiej i odczytać to dążenie do przedstawienia fragmentów, nie tylko jako zabieg formalny, lecz przede wszystkim, jako metaforę procesu niszczenia, stopniowego rozpadu, zapis studium entropii. Choć dodajmy, że to zjawisko przedstawione jest w sposób niezwykle atrakcyjny wizualnie.
Krzysztof Pająk wykonuje odbitki w technologii cyfrowej (odbitka UV), choć na początku procesu jest najczęściej czarno - biały lub barwny negatyw.  Wydaje się to być droga dość zawiła, zważywszy na fakt, że tematem zdjęć jest światło - esencja fotografii. Jednak okazuje się, że dzięki nowoczesnej technologii, ta źródłowość fotografii zostaje podkreślona i wydobyta. Że światło, ta widmowa, nieuchwytna materia, w cyfrowym, równie przecież bezcielesnym środowisku, zyskuje wiernego sprzymierzeńca. A jednocześnie, paradoksalnie, technika nadaje światłu mięsności, konkretności.

Zdjęcia są w większości monochromatyczne – rozgrywają się w gamie sepiowych brązów lub skali czerni i bieli. Dzięki zastosowanej technice – w wysokim nasyceniu i o wyrazistym kontraście. Tylko niektóre fotografie istnieją w pełnym kolorze, choć i wówczas ograniczonymi do dwóch bądź trzech, dzięki czemu, wydają się z być studiami koloru „samego w sobie”, zdradzając malarską wrażliwość autora. Inne zdjęcia – odmiennie – wydobywają przede wszystkim walory graficzne, rysunek linii i charakter faktur, kontrasty i łagodne przejścia tonalne, a przede wszystkim – wyznaczają granicę światła i cienia.

Magdalena Wicherkiewicz
Historyk Sztuki,kurator, publikuje teksty poświęcone sztuce współczesnej
EXIT, NOWA SZTUKA W POLSCE, NO1(81)2010
__________________________________


Dzisiaj - 9 uwag na marginesie przekrojowej wystawy polskiej sztuki współczesnej

…Jan Dobkowski i Krzysztof Pająk są twórcami także całkowicie osobnych światów malarskich, opartych na „indywidualnych mitologiach”. Ich obrazy zdają się bliskie jednocześnie abstrakcji i symbolicznemu ornamentowi, jak i pejzażowi z elementami figuralnymi (w pierwszym przypadku) oraz futurystycznemu pejzażowi architektonicznemu (w drugim). To artyści różnych generacji, o różnej wrażliwości i dorobku, używający jednak podobnych uniwersalnych znaków i zdecydowanych, by nie powiedzieć, jaskrawych kolorów, kładzionych płasko na powierzchnię płótna…

Krzysztof Stanisławski, krytyk sztuki
Fragment recenzji do słowa wstępnego katalogu zbiorowej wystawy malarstwa „Warszawa w Wilnie” (kwiecień – maj 2004r.) oraz „Warszawa w Kijowie” (listopad 2004r)


…Dziś trudniej ocenić, niż mogli to zrobić współcześni twórcom wedut odbiorcy, czy obraz przedstawia miasta prawdziwe, czy wyimaginowane, ale przypomnieć należy, ze na podstawie wedut Canaletta odbudowano zburzone zabytki Warszawy.
Wydaje się, że w przyszłości bajecznie kolorowe weduty Pająka nie posłużą rekonstrukcji żadnego miasta, chyba że rekonstrukcji kultury wizualnej przełomu XX i XXI wieku. Kultury czerpiącej motywy z pełną swobodą i niekoniecznie z określonym zamysłem zarówno ze sztuki najdalszych i najbliższych regionów geograficznych, jak i epok historycznych. To zmultiplikowane obrazy epoki pop kultury, poukładane w formy niby architektoniczne czy hieroglificzne, mapa przejrzysta i czytelna nie tyle dla wtajemniczonych, co święcie wierzących w nieposkromioną wyobraźnię i magię jej kaprysów.

Krzysztof Stanisławski, krytyk sztuki
Fragment recenzji do katalogu zbiorowej wystawy malarstwa „Warszawa w Wilnie” ( kwiecień – maj 2004r.) oraz „Warszawa w Kijowie” ( listopad 2004r)
__________________________________


MALARSTWO KRZYSZTOFA PAJĄKA

Dwie wystawy malarstwa Krzysztofa Pająka, które odbyły się na początku tego roku w warszawskiej Galerii Krytyków „Pokaz” („W innym świetle...”, prace z lat 1992 – 2003) i w elbląskiem Centrum Sztuki – Galeria EL miały odmienny charakter. W kameralnym wnętrzu Galerii Krytyków artysta pokazał ilościowo skromny, lecz przemyślany wybór prac. W wielkiej przestrzeni Galerii EL zaprezentował szeroki przekrój swojej twórczości z okresu ostatniego 15-lecia.
Artysta mówi o sobie, że ma naturę kolekcjonera. Zbierał nawet motyle i pocztowe znaczki. Chętnie by kolekcjonował minerały i hodował egzotyczne ryby. Ale tak naprawdę jest zbieraczem form ornamentalnych i kolorystycznych niuansów. Dlatego tak pociąga go świat organiczny, gdzie pewien powtarzalny element – jak np. skrzydła motyla, czy wrzecionowate ciało ryby, przybiera nieskończoną ilość wariantów kształtu i koloru. Widza, stykającego się po raz pierwszy z twórczością Pająka, uderza przede wszystkim wyszukana gra malarska, dekoracyjność zmultyplikowanych, ornamentalnych form wypełniających obrazy. Jego malarstwo, z charakterystycznym dlań horror vacui zagęszczających się znaków, rozwibrowane czystym, żywym kolorem, zbliża się do granicy abstrakcji. Artystę inspiruje zwłaszcza sztuka prymitywna i starożytna. Występujący w tej sztuce ornament jest zarazem rodzajem ideogramu – zawiera w sobie archetypową treść. Krzysztofa Pająka fascynuje – Grota Lascaux, malunki aborygenów, sztuka islamu, starożytnego Egiptu. Odnajduje w nich archaiczny rytm form, czystość znaczeń pierwotnych. W swej sztuce sięga po tradycyjne wątki mitologiczne i biblijne („Kuszenie św.Antoniego” 1994, „Ostatnia wieczerza” 1994), ale też inspiruje się współczesnością. W latach 80. i 90. malował zagadkowe, rozbłyskujące światłami, jakby widziane nocą z samolotu, pejzaże miast-molochów symbolizujących naszą cywilizację. „Sztuka jest dla mnie porządkowaniem chaosu otaczającego nas świata. – powiedział kiedyś – Pod tym, co uważa się za powierzchowną dekoracyjność, chciałbym ujawnić drugie dno – szlachetną prostotę i harmonię. „Decorum” pojmuję jako „stosowność” – tak jak pojęcie to rozumiane było niegdyś.”
Wystawa w „Pokazie” zbudowana została wokół cyklu dziewięciu „monolitów-wież”, nad którym malarz pracował od początku lat 90. Ich wertykalne proste formy wyrzeźbione z drewna przypominają totemy nieznanego prymitywnego plemienia. Zostały one w całości pomalowane czystymi farbami prosto z tuby, przy czym są to po części akryle fluoroscencyjne, tak, że prace te (oraz wszystkie inne przedstawione na tej wystawie i wykonane w tej samej technice) oglądać można również w świetle ultrafioletu. Otrzymana w ten sposób „elektroniczna” barwa – zdaniem malarza – dobrze odpowiada wrażliwości estetycznej naszych czasów.
Artysta uzyskał rzeczywiście niesamowity efekt. W ciemnym wnętrzu galerii jego obrazy i obiekty wyglądały jakby je przywieziono z obcej , nieznanej nam galaktyki. Oglądane w zimnej ultrafioletowej poświacie przywoływały na myśl odległe pozaziemskie cywilizacje. Zaskakujące „totemy” Pająka kojarzyć się mogą zarówno z elektroniczną aparaturą o niewiadomym przeznaczeniu, jak i z prehistoryczną sztuką naskalną, albo kulturami plemiennymi, które przetrwały gdzieś na obrzeżach współczesnego świata. Z właściwym swemu malarstwu poetyckim symbolizmem artysta przerzuca pomost pomiędzy tak odległymi biegunami, jak sztuka science-fiction, grafitti i pop-art – a magiczną pierwotną ekspresją kultur Afryki i Oceanii.
Duga w tym roku indywidualna wystawa Krzysztofa Pająka – w Elblągu – pozwoliła zdać sobie w pełni sprawę z różnorodności i rozmachu jego malarskiego temperamentu (artysta pokazał ponad 50 obrazów). A także z jego zaangażowania w malarstwo jako medium i z konsekwentnego dążenia wytyczonym sobie samemu szlakiem, bez oglądania się na chwilowe mody w sztuce. Dzięki dużej przestrzeni ekspozycyjnej udało się zaprezentować szeroki przegląd twórczości artysty. Można tu było prześledzić charakterystyczne dla niej wątki: nokturnowe pejzaże urbanistyczne i „pejzaże wewnętrzne”, „błękitne laguny” 2001 i „stworzenie zwierząt” 1990, motywy biblijne („Św.Mateusz z aniołem” 1994) i współczesne („Strażnik komputera” 2001). W obrazach ostatnich z 2003 pojawiają się syntetycznie i linearnie ujęte sylwetki ludzkie („Wiosenny Jazz-Band”, „Polowanie w zieleni”, „Kwadrat snów”). Interesujący efekt dało wpisanie tej sztuki w kontekst ceglanego gotyckiego wnętrza Galerii EL. Dawna świątynia o ścianach przeprutych smukłymi oknami i sklepieniu wspartym na masywnych filarach stała się scenerią bardzo współczesnej w wyrazie sztuki, pełnej dynamiki i ekspresji. Ciekawie wizualnie zadziałał kontrast tego mocnego, agresywnego wręcz niekiedy kolorystycznie, malarstwa z surową strzelistą architekturą gotyku.

Kinga Kawalerowicz
Historyk sztuki, Członek Rady Artystycznej Galerii Krytyków Pokaz
Kwiecień 2004r

__________________________________

"...Szukając implikacji ikonograficznych malarstwa Krzysztofa Pająka odnajdujemy równolegle koegzystujące motywy dziewiętnastowiecznych wedut, idealistyczne założenia zaczerpnięte z miast włoskich doby renesansu czy wreszcie echa serigrafii Warchola lub malarstwa kręgu Cobry. (...) Dzięki wysokiej kulturze plastycznej i rzetelności w realizacji nakreślonych zamierzeń, artysta łączy w jedną zborną całość to co widoczne i to co nienazwane; to co minione z tym co nieodgadnione. W swoich poszukiwaniach Krzysztof Pająk przebył dopiero część drogi. Z tym większą nadzieją, uwagą i życzliwością powinniśmy obserwować jego dalsze poczynania "
Jacek Werbanowski

" Wykładnikiem napięcia, czynnikiem ograniczającym powierzchnię obrazu - jest chłodna paleta wizualna, syntetyczny rysunek, zwarta, przemyślana kompozycja. W tej abstrakcji, gdzie struktura malarska godzi się z drżącą ulotnością wzruszeń uderza jakiś niepokój tajemnicy.
W gęstej sieci graficznych nieomal linii, mozaice plam barwnych, tworzących materię uduchowioną - nasyconą pierwiastkami metalicznymi, artysta stara się nie tyle reprodukować otaczający świat ile raczej sublimować pewne archetypy, innej, wyższej rzeczywistości. Z tych płócien emanuje swoiście interpretowana mimetyczna estetyka, traktowana w kategoriach "sublime" - poważnej, nastrojowej wzniosłości."
Jarosław M. Daszkiewicz./Arsenał 88/


English:
A cool visual palette, synthetic drawing, compact and considered composition are the source of a stress as well as elements limiting a surface of Pająk`s picture.
His absractions, that reconcile painting structure with a transitoriness of emotion, puzzle and alarm.
By means of a line net of almost graphic lines and a mosaic of colour patches composing soulful, saturated with metallic elements matter the artist tries to sublime some archetypes of a reality outside our control rather than reproduce the world we use to live in.
The canvas emanate a mimetic beauty interpretated by a special manner falling under "sublime" category that is a swerious, full of feelings nobliness..
Jarosław M. Daszkiewicz /Arsenał 88/

"...Obrazy Pająka odznaczają się tym szczególnym rodzajem elegancji, która nie szkodzi malarstwu. Mają w sobie tę samą równomiernie rozwibrowaną przestrzeń i wszelkie pozory abstrakcji. (...) są do siebie podobne, tak jak podobne są do siebie arabeski ze sztuki islamu, poszczególne okna "Pięciu sióstr" czy widziane z lotu ptaka wielkie miasta, które tak naprawdę są zupełnie różne. Łączy je sposób nagromadzenia budujących przestrzeń szczegółów oraz zasada, że każdy element jest ważny, choć żaden nie jest bardziej istotny. Mają w sobie niemal orientalną radość mieniących się przestrzeni i zdradzają fascynacje autora światełkami świątecznych lampek czy nocnymi lotami samolotem (...) Pająk, zdyscyplinowany profesjonalista, ceni harmonię, czystość materiału i wewnętrzny porządek rzeczy, rodzaj łamigłówki układającej się na wzór struktury kryształu."
Milena Dabić

Wystawy indywidualne:
1990 -  Desa  Koszykowa, Warszawa  
- Galeria Test, Warszawa
1991 -  Galeria Promocyjna, Warszawa
- Gecobank S.A., Warszawa
1992 -  Business Center Club, Warszawa
1993 -  Pokaz pięciu obrazów Galeria Zapiecek
1995 - "Kuszenie św. Antoniego", Galeria Test, Warszawa
1996 -  Galeria L'angelo, Koln
- Galeria Promocyjna, Warszawa
1997 - Kościół Katolicki, Munchengladbach
1998 - Klub Art & Sport Cristian Ley, Koln
2001 - Sala Konferencyjna w Budynku Mennica Aurum, Warszawa
2002 - Galeria Fundacji Exit, Warszawa
2003 – Agencja Office, Warszawa
- Wizytująca Galeria, Warszawa
- Sale firmy Cap Gemini Ernst&Yang Budynku Kaskada, Warszawa
- Warszawskie Centrum Wystawiennicze, Galeria EXPO XXI, Warszawa
2004 - Galeria Krytyków Pokaz, Warszawa
- Centrum Sztuki Galeria EL, Elbląg
- Galeria Lufcik DAP, Warszawa
- Pałac Kultury i Nauki, XI Międzynarodowe Targi Elektro-Expo, Warszawa
- Hotel Sheraton, Warszawa, w ramach projektu Walking Art Tour
2005 - Pokaz jednego obrazu "Exodus from Egypt", styczeń-czerwiec, Hotel Westin
- Polswiss Art, Hotel Sheraton, maj, Warszawa
- Hotel Hyatt, Warszawa, w ramach projektu Walking Art Tour
2006 – Polswiss Art, Warszawa, Hotel Sheraton
- Sale siedziby firmy Deloitte
- Galeria Lufcik, Nagroda Talensa za 2005r., wrzesień
2007 - Panorama patio SD, wystawa fotografii w ramach Warszawskiego Festiwalu Fotografii Artystycznej, Warszawa
- Polswiss Art, Hotel Sheraton, Warszawa
2008 - Galeria Wizytująca w Café Kulturalna; Pałac Kultury, Warszawa
2009 – Hotel Marriott, Warsaw Art Gallery
- Galeria pod Arkadami, Łomża
- Galeria Promocyjna, wystawa Fotografii
2010 - Wystawa malarstwa, Enoteka Polska, współpraca z Galerią Wizytującą
2011 - Nowe obrazy, Hotel Marriott
2012 - "Integracja pozostałości", Galeria Krytyków Pokaz, kurator Lena Wicherkiewicz, Warszawa
2013- „Integracja fragmentów” BWA,Włocławek
2013 - "Rafy koralowe", sala główna ZPAP, Warszawa


Ważniejsze wystawy zbiorowe:
1984 - Dyplom 84, Wrocław
1985 - Wystawa prac stypendystów MkiS, Galeria Promocyjna, Warszawa
1986 - Projekt systemu informacji wizualnej dla szpitala CZMP w Łodzi, (Zespół: R.Bojar, R.Duszek, J.Porębski, K.Karolak, K.Pająk)
1987 - Międzynarodowe Targi MUBA' 87, Bazylea
- Międzynarodowe Targi Sztuki, Wiedeń
1988 - Ogólnopolska Wystawa Młodej Plastyki, ARSENAŁ' 88, Warszawa
1989 - Wystawa Młodej Plastyki Maneż, Moskwa
- współpraca z galeriami: Kunsthaus Schaller, Darmstadt, Steiner, Sttutgart
- Galleri 19, Kopenhaga
- Galeria Brama, Warszawa
1991 - Festiwal Ensemblia 91, Munchengladbach
- "Obraz i ruch", Muzeum Kinematogafii, Łódż
- "Pełnia", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
1992 - 40 lat MDK Muranów, Warszawa
- Fundation Laigle, Roermond, Holandia
- "Ostry nóż", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
1993 - Wystawa malarstwa, Kolonia, Hamburg
- "Kwitnące kasztany", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
1994 - Wystawa malarstwa, Bonn, Dusseldorf
1995 - "Trucizna", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
- Salon letni, Galeria Promocyjna, Warszawa
1996 - "3C9" Galeria pod Kasztanami, Warszawski Miesiąc Malarstwa, Warszawa
1997 - "Lodowy warkocz - Kometa", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
- Salon letni, Galeria Promocyjna, Warszawa
- "Krater", Warszawski Miesiąc Malarstwa, Galeria pod Kasztanami, Warszawa
1998 - "Horyzont zdarzeń", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
- "Wilgotne serce", Galeria Lufcik ZPAP, Warszawa
- "Razem w życiu i sztuce", Galeria Zapiecek, Warszawa
- "Salon Letni", Galeria Promocjna, Warszawa
1999 - "Ucho z papier mache", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
- Aukcja dzieł sztuki współczesnej na rzecz kwartalnika Exit, Holiday Inn, Warszawa
- "Z listów do brata", Galeria pod Kasztanami, Warszawa
- "Together in Life and Art", Instytut Polski, Paryż
2000 - "Warszawa wraca na płótna mistrzów", Teatr Stanisławowski, Warszawa, finał konkursu.
- "Wars 2000", Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin
- "Obraz 2000", Fundacja Polsko-Japońska im. Miyauchi, Stara Kordegarda, Warszawa, finał konkursu
- "Media Art", Pałac Kultury i Nauki, Warszawa
- "Rozjaśnianie Ziemi", Galeria Nowa, Muzeum Plakatu, Wilanów
- "Syndrom milenijnego przełomu", Galeria ZPAP i Galeria Rzeżby. Warszawa
2001 - "Artyści dla Hospicjum", Galeria Kometa Salonu Seat, Warszawa
- "Otwarte drzwi", Galeria ZPAP, Warszawa
- "Altana ciszy", Galeria Nowa, Muzeum Plakatu, Wilanów
- Wystawa malarstwa, Norblin, Warszawa
- Aukcja Fundacji EXIT na rzecz kwartalnika Exit, Warszawa
- "Energia", Galeria Lufcik, ZPAP, Warszawa
2002 - Warszawski Miesiąc Malarstwa, ZPAP
- Salon letni,Galeria Promocyjna, Warszawa
- "Via Varsovia", Galeria Zielona, Busko Zdrój
- Aukcja Fundacji Exit, Hotel Holliday Inn, Warszawa
- "Razem w sztuce i życiu", Galeria Zapiecek
2003 - "Patrzymy na siebie", Galeria Pryzmat, Kraków
- Warszawski Przegląd Sztuk Pięknych, ZPAP Warszawa
- Aukcja Fundacji Exit, Hotel Holliday Inn, Warszawa
2004 - Finał konkursu "Obraz Roku 2003", Pałac Królikarnia, Warszawa
- Salon Wystawowy D.A. Rempex, Warszawa
- Warszawa - Wilno, Wilno
- Galeria Promocyjna, Salon Letni, Warszawa
- Warszawa – Kijów, Kijów
- "Salon letni", Galeria Promocyjna, Warszawa
- "W drodze", Płocka Galeria Sztuki (X-XI)
- Aukcja Fundacji Exit, Hotel Holliday Inn, Warszawa
- "W drodze", Galeria Krytyków Pokaz
- "Walking Art Tour", Warsaw Destination Alliance, Hotel Victoria Warszawa
2005- Biennale akwareli, Meksyk
- Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej, Galeria Lufcik, Warszawa (3.III)
- "W drodze", Liceum Sztuk Pięknych, Lesko, Radom
- Warszawski Festiwal Sztuki, DAP Warszawa
- Homage a Jan Paweł II, Galeria Prezydencka, Warszawa
- "Świadkowie czasu" - Instytut Polski w Sztokholmie (sierpień, wrzesień)
- Beijng International Art Biennale, China
- Warszawa - Ułan Bator (rysunek)
- Aukcja Dzieł Sztuki, Skolimów
- Homage a Jan Paweł II, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie
- "Świadectwo czasu", Instytut Polski Berlin (listopad)
- "Konfrontacje – od realizmu do abstrakcji", Warsaw Trade Tower (17. XI)
- "Walking Art Tour", Warsaw Destination Alliance, Hotel Marriott (18.XI – 19.XII)
- Aukcja Fundacji Sue Ryder, Zamek Królewski, Warszawa (19.XI.)
- Aukcja EXIT, Hotel Holliday Inn, Warszawa (27.XI)
2006 - Warszawski Festiwal Sztuki, DAP
- Warszawa w Sofii
- Warszawa w Berlinie
- Aukcja Exit 26.11.Warszawa Hotel Holiday
- VI Triennale Sztuki Sacrum, Częstochowa
2007 - Targi Sztuki Sztokholm
- Warszawski Festiwal Fotografii Artystycznej, Warszawa
- Aukcja Dzieł Sztuki Fundacji Sue Ryder, Hotel Sheraton
- Aukcja Exit, Hotel Holliday Inn, Warszawa
- I i II Aukcja Polskiej Fotografii Kolekcjonerskiej, Rempex, Warszawa
- Ostrowiec Świętokrzyski, Wystawa Grupy Viva Varsovia
- Aukcja dla Krystiany, Galeria Zachęta
- Aukcja dla Kuby, Szkoła Wyższa Olympus, Warszawa
- Aukcja charytatywna na rzecz Fundacji Dzieci Niczyje, CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa (1.IV)
2008 – Łotwa, wystawa malarstwa Viva Varsovia, Ryga
- IV Aukcja Dzieł Sztuki Fundacji Sue Ryder, Hotel Victoria, Warszawa
- III i IV Aukcja Polskiej Fotografii Kolekcjonerskiej
- XVII Aukcja Wielkiego Serca, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej "Manggha", ul. M.Konopnickiej 26, Kraków
- Aukcja Exit, Hotel Holliday Inn, Warszawa
2009 - Aukcja "Inne spojrzenie", Muzeum Sztuki Nowoczesnej, ul.Pańska
- 5 i 6 Aukcja Fotografii Kolekcjonerskiej, Rempex, Warszawa
- XVIII Aukcja Wielkiego Serca, Manggha, Kraków
- Wystawa przedaukcjna Towarzystwa Pomocy im. św Brata Alberta, Zachęta, Warszawa, Muzeum miejskie Wrocławia, Wrocław
- Aukcja charytatywna Exit, Hotel Holiday Inn
Wystawy przedaukcjne Towarzystwa Pomocy im. św Brata Alberta, Zachęta, Warszawa; Muzeum miejskie, Wrocław
2010 - 7 i 8 Aukcja Fotografii Kolekcjonerskiej, Artinfo, Warszawa
- Salon Letni, Galeria Promocyjna, Warszawa
- XVII Aukcja Sztuki Współczesnej, Desa Unicum
- V Aukcja Ogród Nadziei, Muzeum Narodowe, Warszawa
- Wystawy przedaukcjne Towarzystwa Pomocy im. św Brata Alberta, Kraków, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, BWA Katowice, BWA Rzeszów
- Aukcja Fundacja Zonta, Warszawa
- Wystawa Sztuki pod patronatem Galerii Pokaz, Płock
- Aukcja dzieł sztuki na rzecz Towarzystwa Pomocy im. św Brata Alberta
- XIX Aukcja Wielkiego Serca, Manggha, Kraków
- Wystawa dzieł artystów okręgu warszawskiego ZPAP, Salon Sztuki, Warszawa
- Wystawa "Barwa i dzwięk" pod patronatem Galerii Wizytującej, Ośrodek kultury, Sochaczew
- XIII Aukcja charytatywna Exit, Hotel Holiday Inn
- XVII Aukcja Przymierza Rodzin, Siedziba Rady Adwokackiej, Warszawa
2011 - Akcja Fundacji Synapsis Wielka Gala BCC, Teatr Wielki, Warszawa
- III Aukcja Promocyjna, Rempex, ZPAP, Warszawa
- Dwie Aukcje Fundacji Synapsis, doroczna Gala Business Center Club, Teatr Wielki, Warszawa, Arkady Kubickiego, Warszawa
- XX Aukcja Stowarzyszenia Wielkie Serce, Centrum Manggha, Kraków
- X Aukcja Fotografii Kolekcjonerskiej, Artinfo, DAP Warszawa
- Wystawa Sztuki Teraz Polska, Parlament Europejski, Bruksela
- XIV Aukcja Exit, Hotel Holliday Inn, Warszawa
- VI Aukcja Ogród Nadziei, Muzeum Narodowe, Warszawa
- Wystawa sztuki pod patronatem Galerii Pokaz, Płock, Ciechanowiec
- Wystawa fotografii,"Droga do Unii", Parlament Europejski, Strasburg
- Wystawa fotografii "Polska dzisiaj Pomiedzy Tradycją a Nowoczesnością" Parlament Europejski, Strasburg
- 9 Warszawskie Targi Sztuki, Arkady Kubickiego, Warszawa
- Wystawa poplenerowa, Gruzja
- XVIII Aukcja Przymierza Rodzin, Siedziba Rady Adwokackiej, Warszawa
- Wystawa przedaukcjna Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta, Zachęta, Warszawa
- Wystawy przedaukcyjne Tow. Pomocy im. św. Brata Alberta: Muzeum Miejskie, Wrocław; Centrum Kultury 105, Koszalin
2012 - Aukcja Fundacji Synapsis, Doroczna Gala Business Centra Club, Teatr Wielki, Warszawa
- Nowe Otwarcie, 100 lat ZPAP, Warszawa
- VI Aukcja Dzieł Sztuki Fundacji Sue Ryder, Hotel Sofitel Victoria
- Wystawa przedaukcjna Towarzystwa Pomocy im. św Brata Alberta, Millenium Hall, Rzeszów
- Aukcja Fundacji Sue Ryder, Hotel Sofitel Warsaw Victoria, Warszawa
- Artyści Fotografują. Podróże Dalekie i Bliskie, DAP1, Warszawa
- Wystawa Sztuki, Kompania Artystyczna, Muzeum Ziemi, Warszawa
- XXI Aukcja Wielkiego Serca, Muzeum sztuki Manggha, Kraków
- VII Aukcja Charytatywna Fundacji Ogród Nadziei, Centrum Giełdowe, Warszawa
- X Aukcja Fotografii Kolekcjonerskiej, DAP2, Warszawa
- Teraz obraz, wystawa malarstwa pod patronatem Galerii OK., Dom Jabłkowskich
- Uczta u Mistrzów, Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych, Kraków
- XIX Aukcja Przymierza Rodzin, Siedziba Rady Adwokackiej, Warszawa
- Wystawa malarstwa, Dom Polski, Wilno
2013 - Aukcja Charytatywna na rzecz Fundacji Synapsis, Warszawa
- Rotary Klub Warszawa - Wilanów na rzecz Fundacji Synapsis, Hotel Intercontinental, Warszawa
- Salon Letni, Galeria Promocyjna, Warszawa
- Noc Muzeów, wystawa malarstwa, Muzeum Kolejnictwa, współpraca Galeria OK
- Letni salon Sztuki "Epifania", Galeria Delfiny, Warszawa
- Wystawa przedaukcjna Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta, Zachęta, Warszawa
- VIII Aukcja Charytatywna Fundacji "Ziarno Sztuki-Ogród Nadziei", wystawa przedaukcyjna, Centrum Giełdowe, Aukcja - Muzeum Narodowe, Warszawa
- XI Aukcja Fotografii Kolekcjonerskiej, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa
- XX Aukcja Przymierza Rodzin, Siedziba Rady Adwokackiej, Warszawa
- XXII Aukcja Wielkiego Serca, Muzeum sztuki Manggha, Kraków

Stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki w 1985r.
Nagroda w konkursie WFFA’05
Laureat Nagrody Talensa w 2005r