Konrad Ossoliński uprawia rzemiosło, którym zajmują się już tylko nieliczni, jest ramiarzem – pozłotnikiem.
Po ukończeniu szkoły podstawowej złożył papiery do szkoły gastronomicznej, gdyż gotowanie interesowało
go od dzieciństwa. Pewnego dnia przechodząc przez Plac Szczepański obok pracowni pozłotniczej zobaczył
na wystawie ramę, która go „zauroczyła” swym pięknem i tak to się zaczęło...

Ramiarstwem i pozłotnictwem zajmuje się od 1980 roku i nie nudzi mnie to wcale. Jeżeli ktoś kocha pracę, którą wykonuje, nigdy nie będzie nią znudzony – wyznaje autor wystawy. Ramy popękane, połamane, ocalałe od wyrzucenia trafiają do pracowni Konrada Ossolińskiego jak do „szpitala”, w którym dostają dodatkowy zastrzyk życia. Poza odnową i konserwacją tworzy on również stylowe ramy na zamówienie od podstaw.
To właśnie w jego pracowni możemy jeszcze dostrzec rzemiosło, które zanika bezpowrotnie.

Konrad Ossoliński urodził się 20 listopada 1965 roku w Krakowie. Dzieciństwo spędził w Słomnikach,
gdzie uczęszczał do tamtejszej szkoły podstawowej.
Od 1980 roku rozpoczął naukę w Szkole Zawodowej nr 9 przy ul. św. Agnieszki w Krakowie na profilu ogólnym.
W tejże szkole pobierał naukę zawodu w pracowni pozłotniczej u mistrza rzemiosła pozłotniczego
Bronisława Dobranowskiego.
W 1983 zdał egzamin czeladniczy i w tym samym roku rozpoczął pracę w Pracowniach Konserwacji Zabytków w Krakowie.
W 1987 obronił egzamin mistrzowski w rzemiośle pozłotnictwa.
Od 1995 roku prowadzi własną działalność w Podgórzu w Krakowie – oprawa obrazów i pracownia pozłotnicza Ossolin Art. Na swoim koncie ma wiele prac pozłotniczych zarówno w Polsce jak i za granicą. Do najważniejszych należą, począwszy od 1984 roku:
- Sala Audiencyjna na Zamku Królewskim w Warszawie,
- kościół św. Katarzyny w Krakowie,
- klasztor Kamedułów na Bielanach,
- Pałac Prymasowski w Bratysławie (obecna siedziba prezydenta Słowacji),
- pracownia pozłotnictwa w Monachium
- oraz prace dla katedry katolickiej w Odessie w latach 2007-08.