Juan Soriano, urodzony w Guadalajarze w 1920, bardzo wcześnie rozpoczął swoją przygodę ze sztuką. Pierwszą inspiracją była jego niania, która z masy na ciasto lepiła przeróżne figurki, postacie. Właśnie to doświadczenie pokazuje Soriano, że z niczego można zrobić coś. Od tej pory Soriano szuka materiałów do prac w swoim otoczeniu.

Młody artysta, określany mianem samouka, zostaje szybko zauważony przez środowisko artystów. Wyjeżdża do stolicy i tworzy swoje pierwsze prace ,głównie obrazy, w atmosferze nacjonalizmu propagowanego przez muralistów. W latach 50tych Soriano wyrusza w pierwszą z wielu podróży do Europy, gdzie budzi się jego zainteresowanie abstrakcją.

Przez całe życie Soriano para się różnymi profesjami: jest malarzem, rzeźbiarzem, projektantem strojów itd. Jednakże, jego prawdziwa pasja – rzeźby dużego formatu, ujawnia się dopiero w latach 60 tych. Wtedy to po raz pierwszy artysta próbuje swoich w sił jako rzeźbiarz wielkich posągów. Pierwsze podejście kończy się fiaskiem, ale już w 1966 ma swoją wystawę.

Prace Soriano to połączenie obserwacji i wyobraźni. Jak mówił sam artysta, pomysły przychodziły mu do głowy znienacka i dotyczyły otoczenia dobrze mu znanego: „Pomysły przychodzą mi do głowy gdy patrzę na psy, ptaki czy rośliny, a z nimi pojawia się ochota do rysowania. Zachowuje szkice przez lata, a z nich, jak z nasion, rodzą się rzeczy, których źródła ja sam nie jestem później świadom. Myślę, że tak musi być, bo z rozmysłu nie rodzą się zazwyczaj dzieła dobre, lecz raczej zbyt intelektualne, wyrażające coś, czego artysta tak naprawdę nie czuje. Natchnienie pojawia się znienacka, ze związku z rzeczywistością, z tego co znasz głęboko, ale zarazem niezbyt dobrze do momentu, gdy nie przybierze postaci gołębia, nie znajdzie wyrazu w rysunku czy obrazie”.

Posągi rzeźbiarza pełne kontrastów: gładkie i szorstkie, mobilne i statyczne, pełne i puste jednocześnie. Gdyby trzeba było opisać je przy uzyciu tylko trzech słów, powiedzielibyśmy, że cechuje je: lekkość, wzlot i dociekliwość.

Dzieła Soriano były eskponowane na 166 wystawach na całym świecie: od Ameryk, przez Europę, aż po Azję. Nawet po jego śmierci w 2006 roku, zainteresowanie jego pracami nie maleje, a monumentlane rzeźby Soriano możemy oglądać nie tylko w Meksyku, ale także w innych zakątkach świata jak tera z w Ogrodzie Rzeźb w Podkowie Leśnej koło Warszawy.