Jan Bukowski (1873 Barszczowice woj. Lwowskie - 1943 Nowy Targ) malarz, grafik. Do szkoły średniej uczęszczał w Krakowie i w Nowym Sączu. W latach 1893-1900 studiował na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 1900 roku otrzymał stypendium i wyjechał do Monachium, gdzie uczył się w szkole graficznej Neumanna i Wolfa oraz w zakładach przemysłu artystycznego. W 1901 roku założył w Krakowie wraz Janem Szczepkowskim i Włodzimierzem Tetmajerem Szkołę Sztuk Pięknych i Przemysłu Artystycznego dla Kobiet. Kilkakrotnie wyjeżdżał do Niemiec, Włoch, Paryża. Był członkiem Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka, współorganizatorem Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana, kierownikiem artystycznym w drukarni uniwersyteckiej w Krakowie, kierownikiem artystycznym fabryki witraży Żeleńskiego, współpracownikiem Komisji do Badania Zabytków Sztuki w Polsce, a także profesorem w Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Jego działalność artystyczna koncentrowała się wokół malarstwa ściennego i grafiki książkowej. W polichromiach łączył elementy figuralne z motywem stylizowanej dekoracji roślinnej. Malował kaplicę św. Jana Nepomucena w kościele NMP w Krakowie (razem z W. Tetmajerem), kaplicę przy klasztorze Reformatów w Kętach, kościół w Bolesławcu (koło Byczyny), kościół w Skrzyszowie pod Tarnowem, kościół parafialny w Bochni, kościół św. Józefa w Krakowie i inne. Zajmował się również grafiką użytkową, batikiem, ponadto projektował oprawy introligatorskie, kilimy, meble, drobne przedmioty użytku codziennego i wnętrza. Zaprojektował również polichromię w kościele Franciszkanów-Reformatów w Wieliczce.