David Smith urodził się 9 marca 1906 roku w stanie Indiana. Jego ojciec był inżynierem, a matka nauczycielką. Po krótkich studiach na Uniwersytecie w stanie Ohio, David rozpoczął pracę w fabryce samochodów. W wieku dwudziestu lat zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie poznał swoja przyszłą żonę, malarkę Dorothy Dehner. To ona namówiła go do zapisania się do Art Students League, w której uczęszczał na lekcje malarstwa. Przyszły rzeźbiarz spotkał się w nowojorskiej szkole z kierunkami takimi jak kubizm i konstruktywizm. Po stworzeniu w roku 1933 pierwszej rzeźby spawanej w metalu, David Smith kontynuuje pracę w metalu i w okresie 1935-1936 odbywa podróż do Europy w celu zapoznania się z kulturą europejską. Dopiero pod wpływem tej podróży artysta zdecydowanie wybrał rzeźbę i rozpoczął pracę ze stalą. W roku 1940 zainstalował się w domu z wcześniej przygotowaną pracownią w Bolton Landing na północy stanu Nowy Jork,. Po okresie II Wojny Światowej, kiedy to rzeźbiarz dobrowolnie pracował jako spawacz w fabryce produkującej czołgi i lokomotywy - artysta rozpoczął wyjątkowo płodny okres w twórczości. Po okresie symbolicznym, nastał okres fascynacji pejzażem. W roku 1948 artysta rozpoczął pracę wykładowcy, którą w sposób nieregularny, ale z dużym entuzjazmem będzie kontynuował do końca życia, wykładając i uczestnicząc w konferencjach na wielu uniwersytetach amerykańskich. Na początku lat pięćdziesiątych artysta rozpocznie pracę w sposób seryjny. W roku 1953 zawarł ponowne małżeństwo, tym razem z Jean Frears, która zostanie matką jego dwóch córek. Jednocześnie artysta zaprzyjaźnił się z Clement Greenbergiem, Robertem Motherwellem, Kennethem Nolandem, Jacksonem Polockiem i Helen Frankenthaler. W roku 1954 artysta rozpoczął instalację swoich rzeźb w otwartej przestrzeni wokół swojego domu i pracowni. W roku 1957 nowojorska MoMA zorganizowała rzeźbiarzowi pierwszą wystawę retrospektywną, a rok później miał wystawę indywidualną w ramach Biennale w Wenecji. W roku 1962 artysta na zaproszenie rządu włoskiego uczestniczył w Festiwalu w Spoledo, gdzie w czasie trzydziestu dni zrealizował 27 rzeźb zatytułowanych „Voltri”, będących assemblażami form opracowanych przez artystę z przedmiotami znalezionymi oraz narzędziami. W roku 1963 artysta rozpoczął pracę nad serią „Cubi” z wykorzystaniem stali nierdzewnej. Rzeźby z tej serii będą niekiedy osiągały wysokość 3 metrów. W dniu 23 maja 1965 roku został zraniony w wypadku samochodowym niedaleko Bennington w Vermont, umarł w nocy z 23 na 24 maja.