Malarz - młodszy brat Maksymiliana Gierymskiego. Naukę rozpoczął u Rafała Hadziewicza w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a od 1868 roku studiował w Akademii monachijskiej u H. Anchütza i C. Pilloty'ego, uzyskując w roku 1872 - na zakończenie studiów - nagrodę za najlepszą kompozycję (Scena z "Kupca weneckiego"). W latach 1873-1879 przebywał w Rzymie, skąd w 1875 roku na krótko przyjechał do Warszawy, gdzie jego obrazy spotkały się z dużym uznaniem. Na dłużej zamieszkał w Warszawie w latach 1879-1889 malując obrazy rodzajowe (Święto trąbek, Pomarańczarka) i wykonując ilustracje dla czasopisma Wędrowiec. W latach następnych często zmieniał miejsca pobytu, na dłużej zatrzymując się w Monachium, Paryżu, Krakowie i w Rzymie. Aleksander Gierymski jest jednym z najwybitniejszych malarzy polskich XIX wieku, samodzielnie kształtującym własną wizję malarską i na drodze usilnych poszukiwań dochodzącym od realizmu do rezultatów bliskich impresjonizmowi.